Το σημερινό κείμενό μου, αποφάσισα να το δημοσιεύσω στα ελληνικά, γιατί πιστεύω πραγματικά ότι κάποιες σκέψεις οταν μεταφράζονται χάνουν την αρχική τους γοητία...
Ετσι λοιπόν παρακάτω, ο ίδιος ο ήρωας θα μας διηγηθεί την ιστορία του, όπως ακριβώς την βίωσε αλλά και την πραγματική δύναμη του ''απρόσωπου'' για κάποιους internet.
Μια καθημερινή, ανθρώπινη ιστορία: Το ποδήλατο και το «ευχαριστώ»
Εγώ είμαι ο Γιάννης. Μερικοί με ξέρετε γιατί με διαβάζετε στο Queen.gr. Άλλοι πάλι δεν με ξέρετε. Εγώ, λοιπόν, ήμουν 150 κιλά και κάτι γραμμάρια. Έκανα δίαιτα σκληρή και πολύμηνη και κατάφερα μέχρι τώρα να χάσω 40κάτι κιλά. Και επειδή η δίαιτα ποτέ δεν είναι αρκετή από μόνη της, έπρεπε να κάνω και γυμναστική. Στην αρχή ξεκίνησα να περπατάω. Ώρες πολλές και ατέλειωτες, χωρίς να καταπονώ τον οργανισμό μου. Μετά έφυγα στην Ολλανδία, έχοντας ξεφορτωθεί αρκετά κιλά, και εκεί συνέχισα να περπατάω. Αλλά στο μέρος αυτό, ο κόσμος όταν μόνο περπατάς και δεν καβαλάς ποδήλατο σε κοιτάει παράξενα. Έτσι με λίγο φόβο, ξανάπιασα την παιδική μου αγάπη, το ποδήλατο και ξανακαβάλησα. Στην αρχή διστακτικά. Σύντομα όμως, δεν πήγαινα πουθενά χωρίς αυτό. Από τη μία πόλη ξεκίναγα, στη διπλανή έφτανα. Μετά από μερικούς μήνες στην Ολλανδία γύρισα στην Αθήνα και μπορεί να άφησα εκεί αρκετά κιλά, αλλά έφερα μαζί μου την αγάπη για το ποδήλατο. Ξανακαβάλησα λοιπόν το ποδήλατο που βρήκα στο σπίτι μου και άρχισα να οργώνω την πόλη. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι έτσι βοηθώ τη δίαιτα μου και δευτερευόντως ένιωθα ότι έβαζα και εγώ ένα μικρό λιθαράκι στην ενίσχυση της ποδηλατικής κουλτούρας που είναι ένδειξη πολιτισμού για μία μεγάλη πόλη. Η διαδρομή από τα βόρεια προάστια στο κέντρο και τούμπαλιν ήταν καθημερινότητα μου. Μέχρι που ένα βράδυ μου έκλεψαν το ποδήλατο. Και ξαφνικά ήταν επιτακτική ανάγκη να πάρω καινούργιο.
Τι κάνεις όταν όμως έχεις χαλάσει όλο τον προϋπολογισμό του μήνα σε λογαριασμούς και γιατρούς (ναι, οι οδοντίατροι είναι είναι ακριβοί) και χρειάζεσαι επειγόντως νέο ποδήλατο; Στρέφεσαι σε φίλους και οικογένεια. Αυτή τη φορά όμως, αντί να επιβαρύνω έναν άνθρωπο συγκεκριμένα σκέφτηκα το gofundme.com, ένα site που μπορείς να χρηματοδοτηθείς από όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς online απλά γράφοντας το λόγο που ζητάς λεφτά. Χωρίς να πιέζεις, χωρίς να υποχρεώνεις, χωρίς να κουράζεις. Κάπως έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια σελίδα, χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσδοκίες για την έκβαση του πονήματος μου. Έγραψα ένα ειλικρινές κείμενο για τα γεγονότα και με τη λογική ότι μάλλον η ιστορία μου δεν θα συγκινήσει κανένα, αλλά η δοκιμή θα είναι ενδιαφέρουσα εμπειρία, την δημοσίευσα στα social media μου. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν πίστεψα ότι θα μαζέψω τα λεφτά πριν κάνω το share στο facebook και στο twitter μου, αλλά μόλις είδα τους διαδικτυακούς μου φίλους να μοιράζονται τη σελίδα με τους δικούς τους και σε δύο ώρες να καταθέτουν στο λογαριασμό μου σχεδόν 200 ευρώ, σάστισα ευχάριστα. Χρειάστηκε μόλις 1 εβδομάδα και ελάχιστα post για να μαζέψω 350 ευρώ και να πάρω ένα καινούργιο καλό ποδήλατο (ναι, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία είναι) για να συνεχίσω τη γυμναστική μου και επαναφέρω την καθημερινότητα μου στη ροή της. Και επειδή στην κοινωνία που θέλουμε να ζούμε το δούναι και λαβείν είναι κάτι που οφείλει να είναι πραγματικότητα, για να ευχαριστήσω τον κόσμο που συνεισέφερε για το νέο μου ποδήλατο, έδωσα ένα mixtape αγάπης που έφτιαξα και μία μικρή πασταφλώρα στον κάθε υποστηρικτή της προσπάθειας, είτε έδωσε ένα ευρώ, είτε πολλά.
Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας την ιστορία μου σκέφτεστε πως όσα περιέγραψα είναι απλά ένας τρόπος για να ζητιανέψεις λεφτά και αυτό είναι λάθος ή ντροπιαστικό. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι εμένα δεν μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό. Όχι, επειδή έχει ξαναγίνει ή είναι πολύ διάσημο στο εξωτερικό, αλλά κυρίως γιατί το internet είναι όντως το πιο δημοκρατικό μέσο και όσο απρόσωπο και αν είναι μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση μιας αδικίας (ήμουν θύμα κλοπής όπως σίγουρα πολλοί άλλοι) και να αποδείξει ότι η αλληλεγγύη μετάξυ των ανθρώπων υπάρχει ακόμα. Έτσι λοιπόν ποδήλατο πήρα, αγάπη ακόμα περισσότερη από όλο τον κόσμο που βοήθησε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και μία επιβεβαίωση πως κανείς δεν είναι μόνος του ό,τι και του συμβεί. Και για όλα αυτά τους ευχαριστώ όλους.
Τι κάνεις όταν όμως έχεις χαλάσει όλο τον προϋπολογισμό του μήνα σε λογαριασμούς και γιατρούς (ναι, οι οδοντίατροι είναι είναι ακριβοί) και χρειάζεσαι επειγόντως νέο ποδήλατο; Στρέφεσαι σε φίλους και οικογένεια. Αυτή τη φορά όμως, αντί να επιβαρύνω έναν άνθρωπο συγκεκριμένα σκέφτηκα το gofundme.com, ένα site που μπορείς να χρηματοδοτηθείς από όλους τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς online απλά γράφοντας το λόγο που ζητάς λεφτά. Χωρίς να πιέζεις, χωρίς να υποχρεώνεις, χωρίς να κουράζεις. Κάπως έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια σελίδα, χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσδοκίες για την έκβαση του πονήματος μου. Έγραψα ένα ειλικρινές κείμενο για τα γεγονότα και με τη λογική ότι μάλλον η ιστορία μου δεν θα συγκινήσει κανένα, αλλά η δοκιμή θα είναι ενδιαφέρουσα εμπειρία, την δημοσίευσα στα social media μου. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν πίστεψα ότι θα μαζέψω τα λεφτά πριν κάνω το share στο facebook και στο twitter μου, αλλά μόλις είδα τους διαδικτυακούς μου φίλους να μοιράζονται τη σελίδα με τους δικούς τους και σε δύο ώρες να καταθέτουν στο λογαριασμό μου σχεδόν 200 ευρώ, σάστισα ευχάριστα. Χρειάστηκε μόλις 1 εβδομάδα και ελάχιστα post για να μαζέψω 350 ευρώ και να πάρω ένα καινούργιο καλό ποδήλατο (ναι, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία είναι) για να συνεχίσω τη γυμναστική μου και επαναφέρω την καθημερινότητα μου στη ροή της. Και επειδή στην κοινωνία που θέλουμε να ζούμε το δούναι και λαβείν είναι κάτι που οφείλει να είναι πραγματικότητα, για να ευχαριστήσω τον κόσμο που συνεισέφερε για το νέο μου ποδήλατο, έδωσα ένα mixtape αγάπης που έφτιαξα και μία μικρή πασταφλώρα στον κάθε υποστηρικτή της προσπάθειας, είτε έδωσε ένα ευρώ, είτε πολλά.
Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας την ιστορία μου σκέφτεστε πως όσα περιέγραψα είναι απλά ένας τρόπος για να ζητιανέψεις λεφτά και αυτό είναι λάθος ή ντροπιαστικό. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι εμένα δεν μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό. Όχι, επειδή έχει ξαναγίνει ή είναι πολύ διάσημο στο εξωτερικό, αλλά κυρίως γιατί το internet είναι όντως το πιο δημοκρατικό μέσο και όσο απρόσωπο και αν είναι μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση μιας αδικίας (ήμουν θύμα κλοπής όπως σίγουρα πολλοί άλλοι) και να αποδείξει ότι η αλληλεγγύη μετάξυ των ανθρώπων υπάρχει ακόμα. Έτσι λοιπόν ποδήλατο πήρα, αγάπη ακόμα περισσότερη από όλο τον κόσμο που βοήθησε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και μία επιβεβαίωση πως κανείς δεν είναι μόνος του ό,τι και του συμβεί. Και για όλα αυτά τους ευχαριστώ όλους.
No comments:
Post a Comment